شیرجه

یک حدیثی هست از امام علی(ع) با این مضمون که اگر از انجام کاری ترسیدی خودت را در آن بیفکن. این حدیث تا مدت ها برای من برای انجام هرکاری ـ واقعا هر کاری بدون استثناـجرقه ی شروع کار بود ، بدون این که واقعا مفهوم این حرف رو درک کرده باشم. خیلی وقت ها بدون این که دانش و یا حتی استعدادی در کار مورد نظر داشته باشم ، توش شیرجه میزدم ، کلی برنامه ی ریز و درشت پشت سر هم ردیف می کردم و آخرش همه رو نصفه نیمه رها می کردم و هیچ کدوم به سرانجام نمی رسید. هم زمان تو چند تا کلاس هنری اسم می نوشتم، باشگاه ثبت نام می کردم ، میخواستم هم زمان هم دکتر خوبی باشم ، هم خیاط ، هم ورزشکار هم نقاش هم نویسنده هم.... . در نهایت هم چیزی شدم که الان هستم ، تو زندگیم به همه چیز یه نوکی زدم اما توی هیچ کاری حرفه ای نشدم .

این اصطلاح just do it به نظرم وقتی کاربرد داره که واقعا همه ی جوانب کار رو سنجیده باشی ، تحقیق کرده باشی ، توانایی های خودت رو کامل بشناسی و مهم تر از همه این که نخوای گستره ی وسیعی از توانایی ها رو داشته باشی و فقط تمرکزت رو بذاری روی چند تا کار که بیشترین احتمال موفقیت رو در اونها می بینی . بعدش شیرجه بزنی توی کار.

بعد عمری حالا تازه مدت کوتاهی هست که سعی دارم خودم رو قانع کنم که همه  چیز ما آدم ها محدوده خیلی محدود. زمان ، استعدادها ، ظرفیت ، درکمون از شرایط ...همه چیزمون. بعد از این همه از این شاخه به اون شاخه پریدن های بی حاصل یه ذره آروم بگیرم ، نخوام که یک شبه همه فن حریف بشم ، شاید زمان کم کم منو توی راه خودم پیش ببره.یادم باشه کارهای ارزشمند یک شبه اتفاق نمی افتند همه چیز به زمان احتیاج داره.

اگه راهو پیدا کردی ، دل دل نکن ، الان وقت یک شیرجه ی درست وحسابیه!